8/2 – 8/3/1997 Η Παναγία μας δακρύζει …
8 Φεβρουαρίου 1997 και 8 Μαρτίου 1997
Δυο ημερομηνίες που περικλείουν ένα θαυμαστό γεγονός που συνέβηκε στην κοινότητά μας , στην εκκλησία μας την αφιερωμένη στο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο.
Μια μικρή εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας μια εικόνα ταπεινή απεικονισμένη πάνω σε χαρτί και εφαρμοσμένη πάνω σε ξύλο άρχισε το πρωι της 8ης Φεβρουαρίου 1997 να δακρύρροεί. Η Παναγία , Μητέρα του Θεού ιστορηθείσα το 1986 στο Μοναστήρι του Σταυροβουνίου και τοποθετημένη στον Ιερό Ναο του χωρίου μας , θέλησε με θαυμαστό τρόπο να εκδηλώσει την αγάπη της , το ενδιαφέρον και την ανησυχία της για τα όσα συμβαινουν στον πολυπαθο αυτό τόπο.
Η κυρία Μερόπη Παναγιώτου μια ταπεινή και ευσεβής συγχωριανή μας είχε τη χάρη να δει πρώτη το θαύμα εκείνο το πρωί του Σαββάτου και σαν μια νέα μυροφόρα διελάλησε το γεγονός . Μέχρι το απόγευμα στον εσπερινό η εκκλησία γέμισε απο κόσμο.
Στην αρχή με κάποια δυσπιστία αλλά στη συνέχεια με συγκλονισμό άρχισαν οι πιστοί να κατακλύζουν το χωριό μας. Σ’ αυτό βοήθησαν Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αλλά πιο πολύ η απο στόμα σε στόμα μετάδοση του γεγονότος.
Χιλιάδες είναι οι πιστοί απο όλη την Κύπρο και δεκάδες οι προσκυνητές απο το εξωτερικό που έτρεξαν να προσκυνήσουν την εικόνα που μέχρι τις 8 του Μάρτη δακρυρροούσε καθημερινά.
Αμέτρητα είναι τα πειστατικά με τα οποία το δάκρυ της Παρθένου καθήλωσε και έγιναν αυτόπτες μάρτυρες αυτού του γεγονότος .
Με βουρκομένα μάτια όλοι παρακολουθησαν τις εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου τις κατανλυκτιες εκείνες παρακλήσεις που γινονταν κάθε βράδυ , την αλησμόνητη εκείνη αγρυπνία της Παρασκευής 14 Φεβρουαρίου όπου ιερέας εικόνες πολυέλαιοι και εκκλησίασμα γίναμε ένα και ενωσαμε τις παρακλήσεις μας με εκέινες του Αγίου Γεωργίου και με τις μεσιτείες της Θεομητόρος προς το Θεο.
Είμαστε σίγουροι ότι οι μεσιτείες της Θεοτόκου και οι ικεσίες του Αγίου Γεωργίου θα μας προστατευσουν απο κάθε κίνδυνο. Άλλωστε την ύπαρξη μας σαν κοινότητα και τη διατήρηση μας στο ακριτικό αυτό σημείο της πατρίδας μας σ’ αυτούς το οφείλουμε.